...آمدن شهید آیت الله مدنی به همدان داستان بسیار جالبی دارد که اجمال آن را برای شما می گویم. آقای مدنی که اصالتاً اهل شهر آذربایجان بود، طی دهه 1340 چندین بار توسط ساواک دستگیر و تبعید شد. خیلی متحمّل شختی و مشقت شد. در جریان همین بازداشت ها و تبعید ها بود که به بیماری سل ریوی مبتلا شد.
ساواک پرونده پزشکی ایشان را با دقا بررسی کرد و به این نتیجه رسید که آقای مدنی از این بیماری جان به در نخواهد برد. مقامات بالای ساواک گفته بودند، به جای این که این سید روحانی دم مرگ را در تبعید نگه داریم و با این کار به خصومت مذهبی ها علیه خودمان دامن بزنیم، بهتر است او را به همدان بفرستیم. آن جا بیمارستان مخصوص امراض ریوی دارد و روستاهای اطراف شهر هم آب و هوای خوبی دارند. خانه ای برایش در یکی از روستاها می گیریم و می گذاریم همان جا بماند تا بمیرد. این کار برای حفظ آبروی دستگاه هم خوب است. این مطلبی که بنده عرض کردم لبّ اسناد ساواک درباره شهید مدنی است که بعد از انقلاب از آرشیوهای رژیم به دست آمد و توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شد. لذا حوالی سال 1351 مأمورین ساواک آقای مدنی را به همدان آوردند. آن ایام بالای شهد همدان روستای خوش آب و هوایی قرار داشت به اسم "دره مراد بیک" که فی الحال با توسعه شهر این روستا به همدان ملحق شده. آقای مدنی را تحت الحفظ آوردند به دره مرادبیک و آن جا خانه ای برای ایشان در نظر گرفتند و در همان خانه تحت نظر بود. ظرف مدت کوتاهی اهالی روستا که مردمان فوق العاده مذهبی و مدام در گیر و دار با خوانین حامی رژیم بودند، دور آقای مدنی جمع شدند و به این شکل آقای مدنی در منطقه مطرح شد و آوازه ایشان یه همدان هم رسید.
ابتدا به ساکن ساواک چندان پاپیچ ایشان نمی شد. می گفتند مدنی در معرض مرگ است و به مصلحت نیست با ایجاد مزاحمت برای او خودمان را در بین مردم بدنام تر از آن چه هستیم بکنیم. البته خدا خواست تا اقای مدنی از آن مهلکه به صورت معجزه آسایی شفا پیدا کند. یادم هست بعد از پیروزی انقلاب، یک بار که در محضر این سید بزرگوار بودیم و بنده درباره بهبودی شگفت انگیز ایشان سؤال کردم، در جواب فرمود: بنده در اوج بیماره به جدم حضرت امیر(ع) متوسل شدم و شفای خودم از آن مرض را از ایشان خواستم و به لطف خدا و عنایت اهل بیت(ع) شفا پیدا کردم.
با مطرح شدن ایشان در محافل مبارزین مذهبی استان همدان و مشخص شدن این واقعیت که آقای مدنی از بیماری مهلک سل شفا یافته، ساواکی ها بد جوری احساس خطر کردند و دوباره آقای مدنی را تبعید کردند و ایشان به اجبار از همدان رفت. منتها مردم استان بر اثر ارادت شدیدی که نسبت به ایشان پیدا کرده بودند، دیگر ول کن ماجرا نبودند. مدام به محل تبعید ایشان می رفتند و حتی مخفیانه آقای مدنی را برای شرکت در مجالس مذهبی و سخنرانی به همدان می آوردند. در آن دوران سخت مهم ترین حامی و طرفدار اصلی آقای مدنی در استان همدان، حاج محمد حسینی بود. آقای حسینی از تجار آهن فروش شهر و جزو مبارزین متدیّن، با سواد و انقلابی همدان است که معمولاً آیت الله مدنی هر بار که به شهر می آمد، یا در خانه ایشان ساکن می شد و یا در خانه آقای سید جواد حجازی. بعد هم که آقای مدنی توسط ساواک مجدداً تبعید شد، بانی آوردن مخفیانه ایشان به همدان و برپایی جلسات سخنرانی، همین آقای حسینی بود.
